ί

(I)

ἴ (Α)

(πριν από φωνήεν) ή.

[ΕΤΥΜΟΛ. Κυπριακός τ. τού διαζευτικού ή]·.

————————

(II)

ἳ (Α)

ονομαστική τής αντωνυμίας τού τρίτου προσ. οὗ («ἡ μὲν ὡς ἳ θάσσον', ἡ δ' ὡς ἵ τέκοι παῑδα», Σοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Αυτοπαθής αντωνυμία γ' προσ. θηλ. που συνδέεται με γοτθ. si, αρχ. ιρλ. si, αρχ. ινδ. (αιτιατική) si-m και ΙΕ *si].